 1e pagina
De terugweg.
"Tjonge jonge", Knoem zucht eens een keer,"wat kan een dag lang duren, in de mensenwereld is er al minstens een maand voorbij gegaan, de mensen zijn al op vakantie geweest en voor ons is het één lange dag".
Knampie zet er flink de pas in, deze dag heeft hem nu lang genoeg geduurd, vanmorgen was het heel vroeg toen ze vertrokken, helemaal naar het land van Zipp de kleine tovenaar. Goh wie had dat gedacht dat Zipp door dat hij alleen zijn naam noemde, alle letters kwijt raakte, gelukkig dat de letters en zo ook het dieren verhaal terug kwam, nadat hij een spreuk had gezegd, hoe was het ook weer? Ehh ja hm " " En alle letters, het hele dieren verhaal kwam weer keurig terug in het grote dierenboek van het donkere woud. Nou dat was goed afgelopen.
"Kom Knop, Knoem doorlopen, we moeten nu toch wel opschieten, want we willen toch wel voor het donker thuis zijn. Trouwens Kruidje zal wel op de uitkijk staan, en alle anderen, kom niet zo treuzelen. Straks als we het 12de bosje voorbij zijn nemen we even pauze".
"Ik ben moe, ik kan niet meer, kunnen we nu niet even pauze nemen? We zijn al zo lang onderweg, mijn voeten doen zeer, kijk ik heb een blaar onder mijn grote teen, hoe ver is het nog?" Knop zucht en steunt. "Aj zie je nou wel, nou bezeer ik me ook nog aan die doornige tak, rot tak, kijk het bloed, ik ga nu niet verder". Meteen laat hij zich vallen op de zachte bosgrond. "Au au, nu ben ik ook nog kei hard gevallen". Knop kijkt omhoog naar de andere twee, of ze nog geen medelijden met hem hebben, maar nee hoor, ze staan te lachen. "Oh Knop je ziet er niet uit, je bent net een aardmannetje, ha ha, je moest jezelf eens zien. Maar goed dan zullen we nu maar even pauze houden, es even kijken, daar kunnen we wel even zitten." Een stukje verderop weet een zonnestraaltje door het verder donkere woud heen te glippen, daar gaan onze drie vrienden even uitrusten. "Weet je wat? We kunnen wel even in de bol kijken, die we van Zipp gekregen hebben". Knampie pakt voorzichtig de bol uit zijn rugtas. "Ehm drie keer wrijven, dan kunnen we zuidelijk kijken". Met z"n drieën staren ze naar de bol en heel wazig verschijnt er een beeld, het wordt duidelijker en duidelijker, "kijk daar, ik zie Kruidje, kijk ze is aan het koekjes bakken, ze heeft het warm, ze wrijft het zweet van haar voorhoofd, nu zegt ze iets, ik zie haar lippen bewegen en ze wijst met haar vinger, waar heen? Naar wie?" Ze kunnen het niet zo goed zien, dan als Knampie de bol iets beweegt, zien ze het mensenkind, ze heeft Knummeltje op schoot, het lijkt of ze een liedje zingt, zacht wiegt ze heen en weer, ze kijkt verdrietig, er staan tranen in haar ogen, wat zou dat betekenen? Knampie wil de bol weer in zijn rugzak stoppen, maar net daarvoor ziet hij nog, Knarrie en Kneusje, ze zijn buiten en ze hangen slingers en lampions op. "Kom" zegt Knampie, "we hebben genoeg gezien, we moeten verder, we moeten voor donker thuis zijn. Nog maar een uurtje of twee als we flink doorlopen."
Volgende week..... want je weet nu natuurlijk al dat die paar uurtjes in het donkere woud, voor ons in de mensen wereld wel een week kan duren, kun je de thuiskomst van onze drie vrienden lezen en.........waarom het mensenkind verdrietig is.
|
